Florida, “sun shinny state” volgens de Amerikanen. Je ziet het zelfs staan op de nummerborden. Maar dat het weer in Florida ook anders kan zijn dan zonnig, hebben wij wel ervaren. De eerste dagen hebben we het nagenoeg droog gehouden maar vanaf de dag dat wij in Disney waren kregen we in de middag te maken met regen, onweer en harde wind. De volgende dag in Universal was het van hetzelfde laken en pak. Net als in Disney regende het ‘s-middags. Wat begon als licht regen ging over in een stortbui zonder einde. Maar dit alles hebben we niet als bijzonder ervaren. In Nederland regent het ook wel eens hard.

Vrijdag 8 juni zijn we van Kissimmee naar Miami Beach vertrokken. We hebben voor de rit ruim de tijd genomen om op tijd bij het verhuurbedrijf in Miami Beach te arriveren. Niet wetende wat we onderweg nog tegen zouden komen. De eerste twee uur rijden we voortvarend door, over de uitgestrekte wegen, één keer rechtsaf, verder alleen maar rechtdoor. Nog een korte stop voor een kop koffie bij de Mac en weer verder.

Niet veel later wordt de lucht voor ons donker of moeten we zeggen zwart. Het lijkt wel nacht te worden. De wolken lijken meer op de weg te liggen dan dat ze in de lucht hangen. Even later barst het los. Binnen no time staat er meer dan 10 cm water op de snelweg. Onze ruitenwissers krijgen nauwelijks het water verwerkt. Hoelang zou dit zo doorgaan. We rijden rustig door (met 30km/h), een andere keus is er niet. Ook de Amerikanen om ons heen kiezen voor dezelfde strategie. Langzaam trekt het slechte weer weg en kunnen we onze weg weer normaal vervolgen. Zou je haast denken dat dit alles is.

Net aangekomen in de buurt van Miami Beach, zoekende na een tankstation om onze auto vol te gieten met bezine, betrekt het wederom. We staan goed en wel bij de pomp en daar wordt het volgende zwembad over ons heen gegoten. De prullenbakken van het tankstation komen voorbij zeilen. Gelukkig waaien ze niet tegen onze auto. We wachten een kwartiertje in de auto voordat Niek zich naar buiten waagt om te tanken. Ook deze keer klaart het weer op en we vervolgen we onze weg. Onderweg merken we pas hoeveel water op de straat ligt.

We rijden rustig door naar het eind van onze bestemming, Miami Beach. Slechts een kwartiertje te laat parkeert Susan veilig onze Hyundai Elantra bij ons verhuurbedrijf.

Als we even later de auto uitladen begint het weer te spatten. Het zal nu het geen versassing zijn waar dit spatten tot leidt, juist wederom een grote hoeveelheid water van boven. Deze keer lijkt het niet op te houden. Na een uur wachten besluiten we de schoenen voor slippers in te ruilen, de regenhoes om de rugzak te trekken en de regencape aan te trekken. We stappen dapper naar buiten. Het regent nog steeds flink, maar het is slechts drie blokken naar het hostel. Snel merken we dat waden door 20 tot 30 cm water niet zo snel gaat. Op sommige plaatsen zou een bordje ‘pas op, het golft’ niet misplaatst zijn. Als twee verzopen katten bereiken we een minuut of twintig later het hostel. Een beetje nat onder de regenkleding, de bagage droog en een ervaring rijker chekcen we in voor onze laatste nacht in Florida.

De volgende dag schijnt de zon als of het nooit anders is geweest. We maken nog een wandeling langs het strand en Ocean Drive. Ocean Drive is de straat om te zien en gezien te worden. Niet ons ding maar wel leuk om even over heen te wandelen. ‘s Middags pakken we onze tassen om op het vliegtuig te stappen naar Costa Rica. Benieuwd wat we daar gaan meemaken. We hebben een paar heerlijke dagen in Florida gehad. Ondanks de paar spatters voelde het als een korte vakantie. Voor ons gevoel gaat het nu pas echt beginnen.