Op naar de Altiplano

Op 21 juli komen we aan in Arequipa een stad in het zuiden van Peru. We hebben lang en veel langs de kust gereisd, zowel de Atlantic als de Pacific coast, maar met onze aankomst in Arequipa verlaten we de zee en het zeeniveau voorlopig even. We gaan weer de hoogte in. Op weg richting de Antiplano vinden wij het verstandig om langzaam aan de hoogte wennen en Arequipa, dat op 2335 meter boven zeeniveau ligt, is hier een mooie plek voor. In Arequipa verblijven we in een echt hostel en niet in een semi-hotel. Groot verschil is dat je veel makkelijker mensen ontmoet en ze vaak veel nuttige informatie hebben. En de kans op een gezellige te late avond is groot. Ons hostel, Bothy, blijkt een in de categorie partyhostel te vallen. Dit betekent dat er een bar is en ontbijt tot begin van de middag.

We boeken dezelfde dag nog een driedaagse trekking naar de Caynon de Colca via ons hostel. De rest van de dag slenteren we door Arequipa en doen inkopen voor de trekking. Ook in Arequipa vinden weer leuke lokale eettentjes De avond gaan we vroeg naar bed omdat we de volgende morgen om 3 uur opgehaald worden voor de trekking. Meer lezen over de trekking doe je in onze blog post over de trekking LINK.

Moe maar voldaan komen we drie dagen later terug van de trekking. Terug van de trekking valt het weer op wat voor een herrie het hier in de steden is. Auto’s lijken wel constant te toeteren. Ze toeren overal voor. Hallo hier ben ik en ga opzij. Ik sta stil en wil rijden. Pas op, ga uit de weg etc. De avond hebben we nog een gezellig feestje met onze nieuwe Franse vrienden op het dakterrace van het hostel. Dat het daar koud is geeft niet, daar zijn we tijdens de trekking gewend aan geraakt. De Pisco helpt ook om ons een beetje warm te houden. We blijven nog een dag in Arequipa hangen en doen eigenlijk niet al te veel. De avond maken we er nog een gezellig avond van in de bar van het Bothy hostel en kletsen weer met veel nieuwe mensen onder het genot van een Pisco Sour, de lokale cocktail.

We reizen inmiddels alweer een dag of tien door Peru wat ons erg goed bevalt. De kou blijft wennen. Vijf jaar gelden hebben we ook door Peru en voornamelijk door Bolivia gereisd. En deze route die we toen gereisd hebben komt nu dichtbij. We staan voor de keuze naar Bolivia gaan of nog even in Peru blijven. We horen dat het komend weekend de onafhankelijkheidsdag van Peru gevierd wordt. Het lijkt ons leuk om hier wat van mee te maken. We besluiten naar Cusco te vertrekken. In deze stad zijn wij al geweest maar we zijn hier toen zo kort geweest en hebben nauwelijk iets van de stad gezien. Cusco is voor de meeste mensen de plek om de Machu Pichu te bezoeken. Deze prachtige Inca ruïnes hebben wij al gezien dus die laten we nu links liggen.

We reizen met de nachtbus naar Cusco en komen hier vroeg in de ochtend aan. Bussen komen vaak niet in het centrum van de stad dus na een lange rit in de bus moet je nog je weg zoeken naar het centrum. Dit is ook elke keer hetzelfde liedje. Je stapt de bus uit, je ontwijkt de toeristen en de taxi maffia en gaat lekker eigenwijs zelf opzoek naar vervoer. Deze keer blijkt het niet makkelijk een taxi te vinden. Nouja, een taxi wel maar ze zitten allemaal vol. Dan maar geen taxi. Een collectivo is ook veel leuker. We houden een collectivo aan waar nog twee personen bij passen. Met rugzak zouden dit eigenlijk vier personen moeten zijn. Wij en de locals hebben een gezellige rit en niet veel later arriveren we in het centrum vlak bij ons hostel. We hebben een prima hostel, maar ook deze keer is het weer een soort van semi-hotel. Niet erg we zijn hier voor de stad en niet voor het hostel.

Bij aankomst is ons al opgevallen dat er van alles aan de hand is. Er zijn heel veel militairen en andere mensen in uniform in de stad te vinden. Op Plaza des Armas is een grote parade aan gang en allerlei korpsen van overheidsinstanties trekken langs de diverse hoge pieten vanwege de onafhaneklijkheid van Peru. Militairen trekken voorbij, keurig in uniform, maar ook uitgedost in allerlei camoeflagepakken. Een lijkt er zelfs meer op Pino dan op een militair. Verder zien we de brandweer, reddingsbrigades, ambulances en politie voorbij trekken. De rest van de dag slenteren we door Cusco.

De hoogte is nog even wennen. We zitten inmiddels rond de 3500m maar zolang je alles rustig aan doet gaat het prima. De volgende twee dagen genieten we van Cusco en bezoeken we nog wat Inca ruïnes, maar als je eenmaal Machu Pichu gezien hebt, kan hier (helaas) nog maar weinig tegen op. Op zondag vinden we ook nog een leuke markt, een soort Cusco culinair en eten hier allerlei lekkere dingen. Natuurlijk zoeken we ook nog even de 12 hoekige steen op.

Zondag avond vertrekt onze nachtbus naar Copacabana in Bolivia. Deze keer hebben we een full cama bus, wat betekent dat je een soort van eerste klas vliegtuig stoel hebt en heerlijk kan slapen. Om zeven uur worden we wakker gemaakt, we moeten de bus uit. Snel wordt onze bagage uit de bus gehaald en moeten we overstappen in een klein busje en worden we naar de grens gebracht. Exit stempel van Peru, formuliertje invullen, nog een stempel en we zijn in Bolivia. Na iets minder dan vijf jaar zijn we weer terug. Weer in een ander busje vervolgen we de reis (tien minuten) naar Copacabana.

Copacabana is een klein plaatjes vlakbij de grens van Peru en Bolivia. Copacabana ligt aan het Titicaca meer wat het hoogst gelegen navigeerbare meer ter wereld zou zijn. Dit meer, wat echt gigantisch is, ligt op 3800m hoogte. En een land als Bolivia blijkt zelfs een marine te hebben ook al ligt het niet aan zee. De marine bewaakt kennelijk de grens die door dit meer loopt. Copacabana is verder een klein en nogal toeristisch stadje. Niet alleen voor toeristen zoals wij, maar trekt het ook mensen uit heel Bolivia en Peru om de auto, of een ander gemotoriseerd vervoermiddel, te laten dopen.

We zijn voor de tweede keer in Copacabana dus van deze auto zegeningen kijken we niet meer vreemd op. In de ochtend trekken grote rijen auto’s door het stadje langs de kerk om daar gezegend te worden. Voordat de heilige koe het gewijde water krijgt wordt deze opgepoetst, versierd met bloemen, slingers, confetti en speelgoed auto’s. Nadat het heilig water over de auto neergedaald is wordt dit gevierd met vuurwerk en bier of champage. Niet alleen de chauffeur en de ingezetende krijgen een slokjes, ook de motor wordt niet vergeten. Ook deze keer bekijken we het geheel met veel plezier.

De volgende dag staan we vroeg op om het eiland Isla del Sol in Lake Titicaca te bezoeken. Ons plan was om een hike over het eiland te lopen van zuid naar noord. Echter de darmen van Niek spelen wat op waardoor we ons plan hebben veranderd. Niets met eng voedsel maar een kwaaltje wat in Nederland ook wel eens opspeeld. Gelukkig kunnen we wel de boot pakken naar Isla del Sol. Na een tocht van twee uur in een heel traag bootje, komen we aan. Nog amper op het eiland lopen we onze Franse vrienden tegen het lijf. Helaas hebben we maar weinig tijd om bij te kletsen. We maken die middag een mooie tocht langs Inca ruïnes over het eiland en genieten van uitzicht. De tocht terug naar Copacabana gaat nog trager omdat het bootje nauwelijks tegen de stroom opkomt. Niet erg, we doen lekker een oogje dicht. De volgende dag, 1 augustus vervolgen we onze reis naar La Paz.

Bolvia is een land waar we altijd graag al naar toe terug wilden. Deze tweede keer bevalt nu alweer goed. Wat wel opvalt is dat het nog altijd een arm land is, maar het lijkt beduidend minder arm dan vijf jaar gelden. Ook lijkt alles veel schoner, beter geregeld en minder chaotisch.

7 thoughts on “Op naar de Altiplano

  1. Hee Niek en Susan!

    Zo te lezen en te zien genieten jullie volop. Wel leuk dat we jullie op deze manier kunnen volgen. Zelf heb ik niet zoveel te melden.

    We houden contact.
    Veel liefs van Roel en Cynthia

  2. Hoi Susan en Niek,

    Ik was even 3 berichten achter, dan is het even flink doorlezen maar wat maken jullie veel mee in een relatief korte tijd. Geweldig. Ik heb ook even in het fotoalbum gebladerd. Prachtig. Ben blij dat ik me aangemeld heb. Reis fijn verder en blijf vooral bloggen.

    Geertjan

  3. hoi susan en niek

    Hier je nicht uit geldrop ,ik kan wel vragen hoe het met jullie gaat maar dat zie
    ik wel aan de fotos.geweldig wat jullie aan het doen zijn,ik heb deze site van jullie mam gekregen dus ik kan je nu ook blijven volgen.
    Ga er voor en geniet er maar lekker van met zijn twee.
    Nou de groetjes van ons en ik blijf je volgen houdoe jacqueline hans patrick en brian.

  4. Hoi Niek en Susan
    Wat een prachtige reis maken jullie! En als jullie zo doorgaan met verslaglegging, dan houden jullie er naast een mooie herinnering een prachtig boekwerk aan over.
    Met mijn gezondheid gaat het steeds beter. Dank jullie voor de kaart uit Panama

    groetjes
    Jan

    1. Hey Jan,

      leuk om iets van je te horen. We zijn blij dat het herstel de goede kant op gaat!

      Groeten Niek en Susan

  5. Susan en Niek, geweldig verslag van jullie reis door Peru. Als je even niet gelezen hebt is het toch een heel boekwerk maar leuk om te lezen. Bolivia zitten jullie nu. Zie je verslag graag tegemoed.
    lieve groet.

  6. Hallo Susan en Niek,wat genieten jullie toch van die mooie reis.Aan de reacties van iedereen vinden ze het prachtig wat jullie allemaal doen en zien.Wij genieten daar ook van.
    Liefs Jan en Ria.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *