Bolivia, een land op grote hoogte en met bergtoppen van ruim boven de zes kilometer. Uitermate geschikt dus om een meerdaagse trekking te gaan maken. La Paz is een goede uitvalsbasis hiervoor. Vijf jaar geleden hebben we een trekking gedaan in de omgeving van La Paz, de Takesi trail. We gaan natuurlijk deze trekking niet opnieuw lopen. Een trekking die ook veel aangeboden wordt is de Choro. Deze is vast heel mooi maar in hetzelfde gebied als de Takesi en valt dus ook af. En beide zijn niet hoog genoeg, slechs een pas rond de 4900m. We gaan op zoek naar een mooie trek, alleen waar begin je. La Paz stikt van de tour operators die allerlei verschillende opties bieden zowel als trek als in prijs. De verschillende bureautjes dan maar een voor een af gaan.

Na diverse gesprekjes gehad te hebben zijn we er achter dat we de Condoriri trek willen gaan doen en misschien ook de klim naar de Huayna Potosi. Een berg van 6088m die zonder klimervaring gedaan kan worden. Aan het einde van de dag zijn we een hoop informatie rijker en hebben we twee organisaties gevonden waar we vertrouwen in hebben. De rest van de avond in het hostel nog maar eens alles op een rijtje zetten en beslissen wat we gaan doen. Alleen de driedaagse trek, alleen de driedaagse klim, of een combinatie daarvan. Eerst de driedaagse trek en dan gelijk door met de tweedaagse klim. Het wordt de driedaagse trek omdat we nog niet lang genoeg op hoogte zijn om de klim aan te kunnen.

De volgende dag gaan we naar Alberth Bolivia tours om de trekking te boeken. Wanneer we daar zijn, komt er een stel binnen wat net terug is van de tweedaagse klim naar de Huayna Potosi. Natuurlijk vragen we naar hun ervaring en het blijkt een loodzware en niet geheel ongevaarlijke klim te zijn, maar wel zeer de moeite waard. Ze adviseren om eerst de trek te doen om nog meer aan de hoogte gewend te raken en daarna nog maar eens kijken of de klim nog een optie is. Dat lijkt ons een goed plan. De gids wordt gebeld en morgen kunnen we op weg. Vanmiddag maar eens op pad voor de benodigde ontbrekende warme kleding als handschoenen. In La Paz zijn ontzettend veel outdoor winkels, alleen er zijn er maar een paar die het echte merk verkopen, de rest is namaak. We vinden beide een paar handschoenen, dus we kunnen de tas in gaan pakken voor de komende dagen.

Op dag 1 worden we om negen uur verwacht bij de office van Albert Bolivia Tours. Sixto, onze gids de komende dagen, staat ons al op te wachten. De office zelf is namelijk nog gesloten. Alle spullen die we nodig hebben worden in een taxi geladen en we kunnen op pad. Onderweg stoppen we nog in La Paz Alto, een voorstad van La Paz waar Sixto woont. Sixto moet nog even wat doen voor de lunch van straks. Later op de markt wordt er nog wat fruit ingeslagen en dan kunnen we ect naar het beginpunt van de trekking rijden, Tuni, een klein dorpje in de middle of nowhere. Hier beginnen we met de lunch die Sixto thuis voor ons heeft klaargemaakt. Rijst, kip, gebakken banaan en wat salade. Het smaakt prima en met een volle maag gaan we opweg.

De eerste dag is niet heel zwaar, veel redelijk vlak terrein met een paar kleine hellingen. Deze voelen we wel goed, maar dat komt door de hoogte. Daar gelden andere wetten voor inspaning. Op hoogte is de minste inspanning soms al teveel door te kleie hoeveelheid zuurstof die in de lucht zit. Je lichaam moet harder werken om voldoende zuurstof opgenomen te krijgen. Oftewel, je gaat al heel snel hijgen, wordt sneller moe, kunt hoofdpijn krijgen, misselijk of duizelig worden. Lastige klachten, die wel serieus genomen moeten worden. Gelukkig hebben wij weinig last van de hoogte, behalve dan dat we behoorlijk lopen te hijgen wanneer we bergop gaan.

Na zo’n drie uur gelopen te hebben komen we aan bij de laguna, waar we zullen slapen vanavond. De ezeltjes met de tent en andere voorraad zijn er nog niet, dus we wachten even in de zon om warm te blijven. De laguna zit vol met zalmforel, maar helaas is de eigenaar van de kampsite naar La Paz om Independence day te vieren, dus kunnen we geen verse zalmforel vangen voor het eten van vanavond. Maar niet getreurd, Sixto weet toch een lekkere voedzame maaltijd in elkaar te zetten. We krijgen quinua soep met aardappel en veel groente en maccaroni met vlees. Na het eten is het tijd om de warme slaapzak op te gaan zoeken. Het is koud en donker, dus een betere optie dan slapen is er niet. Die nacht ontekken we dat we goede slaapzakken hebben gekreen wat het vriest lekker op een hoogte van 4700m. Misschien klinkt het logisch dat je goede slaapzakken krijgt maar als je ziet hoveel rommel en namaak er in La Paz wordt verkocht blijkt dit toch spannend. 

De volgende dag hoeven we pas om half negen aan het ontbijt te verschijnen, uitslapen dus! We krijgen broodjes met jam, yoghurt, fruit, gepofte rijst voor door de yoghurt, thee, chocolademelk en koffie. Een uitgebreid ontbijt! Maar dat hebben we wel nodig. Vandaag staat er een tocht van acht uur op het programma. Nadat alle spullen weer op de ezels zijn geladen kunnen we op pad. We beginnen gelijk met een stevige klim. De eerste bergpas van vandaag, 5100m. Eenmaal boven kunnen we genieten van een schitterend uitzicht op de Huayna Potosi en nog wat andere bergen die deel uitmaken van de Condoriri Real. De bergketen waar de trek naar vernoemd is. Het volgende deel is goed te doen, een afdaling door een bergkom. Hier zien we diverse dieren zoals lama’s, mini condors en een soort marmot wat meer lijkt op een kruising tussen een konijn en een eekhoorn.

Na de luwte van de valei staat het volgende traject ons te wachten. We kunnen kiezen, om de berg of over de bergpas heen. Qua tijd maakt het niks uit en volgens Sixto zijn we fit genoeg om over de berg heen te gaan. Nou, dan gaan we er toch overheen, tenslotte is het maar 150m stijgen vanaf het punt waar we moeten kiezen. Maar voordat we aan de volgende klim gaan beginnen, gaan we eerst wat eten. Pasta met een vleessausje, komkommer, tomaat en fruit na.

Vol energie beginnen we aan de tweede pas van vandaag. Hij blijkt toch wel pittig te zijn ondanks dat het hoogte verschil niet enorm is. De helling is namelijk behoorlijk steil waar we tegenop omhoog moeten. De pas ligt op 4900m. Toch weer een die het vernoemen waard is. Na deze pas is het alleen nog maar omlaag naar het volgende kamp. Dit laatste stuk is nog wel ver lopen, we doen er bijna de hele middag over om bij het eindpunt te komen, Maria Lloco. Dit is een klein dorpje onder aan de berg de Maria Lloco. We kunnen kiezen, slapen in een huisje of in de tent. Natuurlijk kiezen we voor de tent, die is kleiner en dus veel warmer.

Al snel is het donker en is de temperatuur gezakt tot onder het vriespunt, brrr. Sixto heeft ondertussen het eten alweer klaar, quinua soep met weer vanalles aan groente erin en als hoofdmaaltijd spaghetti met een tomaat, ui sausje. Na het eten is het weer bedtijd. Vannacht is een koudere nacht dan de eerste, maar ook deze nacht hebben we het lekker warm in onze mummy slaapzakken die we helemaal dichttrekken.

De laatste dag is een korte dag. Na het ontbijt vertrekken we voor de laatste klim deze tour. Een bergpas van weer 5060m met een geweldig uitzicht. Boven op deze pas ziet Niek nog de bergtop die zo dichtbij is dat we hier nog even op af gaan. Niet veel later bereiken we deze top. Een GPS meting laat weten dat we op 5118m staan!

Na de gebruikelijke foto’s, ook Sixto schiet een hoop plaatjes (en dat terwijl hij toch zo’n 1x per week op deze berg staat) beginnen we aan de laatste afdaling. Misschien is de afdaling voor ons niet moeilijk omdat we wel wat ervaring hebben. Maar voor iemand die geen berg gewend is, is de afdaling steil en oppassen voor uitglijden op het losse grind. Op een gegeven moment zien we in de verte de taxi staan die ons weer naar La Paz zal brengen. De spullen liggen er ook al, deze zijn vanochtend, niet door een ezel, maar door een meneer op een motor naar het eindpunt gebracht. De tocht zit erop, maar niet voordat we de laatste lunch hebben genuttigd, rijst met een groente prutje.

Op de terugweg in de auto stellen we Sixto voor om de volgende dag zalmforel te gaan eten omdat dat de eerste dag niet gelukt was. Wij beloven hem te trakteren, dat vindt hij erg leuk. Het is vandaag Independence day en dat betekend dat alle winkels, ed gesloten zijn en dat de mensen feest aan het vieren zijn. We brengen Sixto naar huis met de spullen die we gebruikt hebben voor de trekking en spreken de volgende dag af om vis te gaan eten. Wij worden netjes bij ons hostel afgezet door de taxi. De rest van de middag slenteren we nog wat door La Paz, maar er is niks te doen, alles is gesloten, zelfs de restaurantjes. Gelukkig zitten we in een groot hostel met een eigen bar waar je ook kunt eten. We vermaken ons dus wel de rest van de avond.

De volgende middag ontmoeten we Sixto weer om de zalfforel te gaan eten. We hebben hem gevraagd om een plekje uit te keizen We volgen onze gids door de toeristen straatjes en dan gaat hij een steegje in en zitten we opeens tussen de locals. Sixto leidt ons naar een klein tentje waar hij alleen Cola besteld. Daar gaat zijn tas open en komen drie lunch pakketjes uit zijn tas. Rijst met zalmforel! Hij vertelt ons dat hij thuis voor ons gekookt heeft. We genieten van onze maaltijd en daarna nemen we afscheid van onze gids. Natuurlijk laten we hem niet me lege handen naar huis gaan. Op de vele trekkings die wij gedaan hebben is Sixto absoluut een van de beste gidsen te noemen en zeker de beste kok. Het feit dat wij maar een beetje Spaans kunnnen en Sixto een beetje Engels maakte totaal niet uit.

Het was een mooie trekking die door de hoogte zo nu en dan echt heel pittig was. De trekking heeft ons laten zien dat we goed geaclimatiserd zijn en de hoogte aankunnen zonder hoofdpijn of misselijkheid. Na de trekking nemen we een moeilijk besluit. De beklimming van een berg van 6088m lijkt heel gaaf en is misschien wel de enige berg van boven de 6000m die voor een ongeoefende klimmer te bedwingen is. Echter wij besluiten de uitdaging niet aan te gaan omdat de twijfel te groot is of we hier genoeg plezier aan hebben. Tevens past het eigenlijk ook niet in ons reisschema. Wij houden het bij herinneringen van een super gave trekking op serieuze hoogte met prachtige uitzichten op de Huayna Potosi.