Na twee intensieve dagen bij de Iguazu falls, vertrekken we woensdag 22 augustus rond de middag met de bus naar Buenos Aires. Dit wordt een lange busrit van 18 tot 20 uur. Het eerste traject, van vijf uur, mogen we met een luxe bus me. Deze bus heeft stoelen die je echt tot een normaal bed kan omvormen. Omdat we geen kaartje voor deze luxe hebben, moeten we na vijf uur van bus wisselen. Geen ramp wat een cama bus is nog altijd heel luxe. We brengen weer een nachtje door in de bus aan en de volgende ochtend arriveren we in Buenos Aires, de hoofdstad van Argentinie.

Met de metro reizen we verder naar het hostel, wat in het centrum van Buenos Aires ligt. Oeps daar hadden we niet over nagedacht. Aankomen in de ochtend betekent spitsuur in de metro. De wagons zijn lekker volgepakt en wij willen daar nog even bij met onze grote rugzakken. Gelukkig valt het allemaal mee en een half uurtje later zijn we bij ons hostel. We verblijven in hostel Estoril, wat een prima hostel blijkt te zijn. Boven op het dak is nog een terras waar we die avond bij de BBQ aanschuiven om grote stukken Argentijns vlees te eten. De BBQ is ook een prima gelegenheid om andere reizigers te ontmoeten en ervaringen uit te wisselen.

De dagen in Buenos Aires doen we het lekker rustig aan. We verkennen op ons gemak de verschillende delen van de stad. We bezoeken ook de begraafplaats waar een aantal historisch bekenden liggen, zoals Evita Peron. De begraafplaats is meer een woonwijk voor overledenen te noemen. Je ziet er geen graven zoals wij die kennen maar alleen maar huisjes en kerkjes allerlei soorten en maten. In deze paleisjes plaatsen de rijke families hun overledenen. Verder zien we Buenos Aires heel veel verschillende bouwstijlen. Een ouderwetse metrolijn, waar het karretje van binnen nog van hout is. En natuurlijk een Tango. De laatste avond gaan we naar een optreden van La Bomba de Tiempo, een percussie groep. Het optreden van La Bomba wordt vooraf gegaan door La Pata de la Tuerta een soort van dweilorkest op zijn Argentijns met een eigen Bart als Bart van ‘De Band Zonder Banaan’. Deze avond doet een beetje denken aan een optreden op Strijp-S. Het vindt namelijk plaatst in een oude fabriekshal genaamd Konex.

Na Buenos Aires gaat onze reis verder richting Chili. Maar voordat we de grens over gaan, bezoeken we eerst Mendoza. Menzdoza is een stad tegen de Andes aan, niet ver van de grens met Chili. Naast dat je in Mendoza veel outdoor activeiten kan doen als mountainbiken en skieen, is Mendoza bovenal de wijnhoofstad van Argentinie. We gaan dus, wederom, wijn proeven. Op de fiets deze keer. We bezoeken we een drietal wijnboeren. De eerste is een ecologisch bedrijf, dit betekend dat ze geen pesticiden gebruiken, wat natuurlijk geweldig is. Maar helaas, de plaatselijke gids was ronduit slecht en de wijn was smakeloos. De tweede was een nieuwe industriele wijnboer. Een modern bedrijf, met de laatste snufjes op wijngebied. Ook de inrichting van het proeflokaal is uiterst modern. De wijnen die we hier te proeven krijgen smaken zeer goed en de te proeven glaasjes zijn niet te zuinig. We zetten onze toer voort naar, wederom een familiebedrijf. Hier krijgen we, in tegenstelling tot de voorgaande twee, geen rondleiding, maar krijgen we uitleg over het wijnproces onder het genot van een glaasje wijn. Na afloop kunnen we concluderen dat we de lekkerste wijn geproefd hebben bij de industriele wijnboer.

Onze reis door Zuid Amerika zit er bijna op. Over een paar dagen gaat onze vlucht van Santiago naar Auckland. We moeten alleen nog de Andes oversteken en dan zijn we in Santiago. Vijf jaar geleden zijn we hier begonnen met onze reis door Chili, Bolivia en Peru. Toen hebben we slechts een dag in Saniago doorgebracht, maar hebben toen al heel veel van de stad gezien. Van vele reizigers horen we dat Santiago niet bijzonder is en dat een tot twee dagen meer dan genoeg is.

Aangezien de bergpas tussen Argentinie en Chili in de winter nogal eens gesloten is vanwege slecht weer, willen we niet tot het laatste moment wachten om naar Santiago te gaan. Maar om nu vijf dagen in Santiago door te brengen is wel wat veel van het goede. Na wat rondvragen leert dat Vina del Mar en Valparaiso ook de moeite waard zijn om te bezoeken. Dit zijn twee badplaatsen op net twee uur rijden van Santiago, dichtbij dus. Vina del Mar is meer een jet-set stadje en Valparaiso is de belangrijkste havenstad van Chili. We hebben niet zoveel met ‘jet-set’ dus we gaan naar Valparaiso. Een goede keuze. Valparaiso is een levendige havenstad met zeer veel kunst en cultuur. Alleen al simpelweg rondlopen in de stad levert al een tal aan foto’s op van de meest aristieke huizen en muurschilderingen en grafiti-kunst. Helemaal ons ding.Na een dag de stad bewonderd te hebben, besteden we de volgende dag aan een uitgebreide kennismaking met de Chileense keuken. We hebben voor deze dag een Cooking Class op het programma staan. We worden die ochtend al om 10:30 verwacht boven aan een straatlift, het punt waar we afgesproken hebben kok Boris te ontmoeten. Gelukkig krijgen we de dag ervoor nog een mailtje dat de nacht voor de Cooking Class de Chileense zomertijd ingaat. Dus een uurtje minder slaap. Het is maar goed dat we deze mail krijgen, anders waren we zeker een uur te laat geweest.

De Cooking Class begint met kort kennismaken en vervolgens boodschappen doen. Eerst halen we de groenten en vervolgens de vis op de vismarkt. Achter de vismarkt zit een hele kolonie zeeleeuwen op strand. Toch indrukwekkend om die enorme beesten van zo dichtbij te kunnen aanschouwen. Nadat we alles hebben ingeslagen voor een dagje koken, gaan we terug naar de keuken. We maken die dag twee voorgerechten, een hoofdgerecht en een nagerecht. Allemaal typisch Chileense volgens kok Boris. Naast het koken is gezelligheid ook belangrijk vertelt hij ons. Dus wanneer de messen niet meer nodig zijn, leren we hoe je een Pisco sour maakt. De Pisco blijk niet alleen de nationale drank van Peru maar ook van Chili. De dag vliegt voorbij. We leren leuke nieuwe recepeten. Hebben veel lol met ons drieen en aan het eind van middag genieten we van de heerlijke zelfgemaakt gerechten.

Na de Cooking Class wandelt Boris mee naar ons hostel. Hij moet wel want we moeten hem nog betalen. Die ochtend ging net het slot van de deur van onze kamer kapot, wat betekend dat het geld, om de dag te betalen, goed achter slot en grendel ligt. De deur gaat niet meer open met onze sleutel. De mensen van het hostel zijn een halfuur in de weer met breekijzers en hamers om de deur open te krijgen. Dit geeft niet want in de tussen tijd kan Boris ons nog mooi wat tips voor Santiago geven.

Vroeg in de avond horen we muziek buiten en we gaan even kijken. Op het plein voor het hostel wordt er muziek gemaakt, zijn mensen aan het dansen en voetballen. We voetballen een tijdje mee. Susan danst nog een pasje en speelt zelfs nog een nootje op een trompet. Het is een heerlijke manier om deze dag af te sluiten.

Op maandag 3 september verlaten we Valparaiso weer, om de bus naar Santiago te nemen. Een korte busrit, slechts 2 uur, brengt ons naar Santiago. Het hostel dat we uitgezocht hebben ziet er weer gezellig uit. De middag doen we verder niet heel veel meer. We struinen een vlees- en groentemarkt af naar eten voor de komende dagen. De avond blijven we in het hostel en werken de blog bij. Morgen is alweer de laatste dag in Zuid-Amerika. De laatste dag besteden we om de stad wat te verkennen, de tas weer vliegtuig-proof in te pakken en nog even met het thuisfront te skypen. In het begin van de avond vertrekken we dan richting het vliegveld en dus richting Nieuw Zeeland. Een nieuw continent en weer een nieuw avontuur.

[travelmap-map first=2012-08-19 last=2012-09-04]

[travelmap-list first=2012-08-19 last=2012-09-04]