14 juli hebben we Centraal Amerika achter ons gelaten om het zuidelijk halfrond te gaan verkennen. Het zuidelijk halfrond, heel anders dan het noordelijk halfrond. Opeens is het winter in plaats van zomer. Overdag “maar” 20 tot 25 graden en ‘s avonds is het al om zes uur donker. De sterren staan anders, de Grote Beer is niet zichtbaar. We vliegen vanuit Panama City eerst terug naar Miami, om daar op het vliegtuig naar Lima te stappen. Oftewel tot aan Panama, dezelfde route weer terug. Na een gebroken nacht komen we vroeg in de ochtend aan in Lima. Even wachten op de taxi die ons naar het hostel brengt en nog lekker even een paar uurtjes slapen op de bank omdat we nog niet op onze kamer kunnen. Gelukkig slaapt de bank veel beter dan de krappe stoelen van American Airlines.

We verkennen Lima de komende twee dagen. We bezoeken The Monastery of San Francisco. Dit klooster is vooral bekend om zijn grote hoeveelheid menselijke botten die hier opgeslagen liggen. Het klinkt luguber, maar de botten zijn netjes gesorteerd per soort, dus je ziet geen complete skeletten liggen. De tweede dag in Lima stippelen we de route uit voor de komende tijd in Peru.

De volgende stop is Ica, of eigenlijk Huacachina. Huacachina is een klein plaatsje, op een steenworp afstand van Ica, in de woestijn. Het bestaat uit een meertje met daaromheen restaurantjes en slaapgelegenheden, meer niet. Verder zijn er alleen maar toeristen te vinden. De buggytochten en sandboarden kun je hier heel goed doen en is ook erg leuk om te doen. Met een buggy krossen we door de woestijn over de zandduinen. We hobbelen heen en weer en de te overwinnen zandduinen zijn soms erg steil omhoog of omlaag. Het ritje in de bugy heeft dan ook veel weg van een ritje in een achtbaan. Na een tijdje rondgekrost te hebben stoppen we bij een goede zanduin om er met een snowbord vanaf te glijden. Liggend, zittend, maakt niet uit, als je de goede houding en baan gevonden hebt gaat het nog behoorlijk hard. Tegen het eind van de middag genieten we van een mooie zonsondergang in de woestijn en daarna wordt het weer tijd om terug te gaan naar het hostel. Klein nadeel is dat je wel van top tot teen onder het zand komt te zitten. Dagen later kwamen we hier en daar nog Chuacachinazand tegen.

We vervolgen onze reis naar Nasca, bekend van de Nasca lijnen. De lijnen zijn DE toeristische van Nasca en omgeving. Helaas zijn de prijzen van de vluchten boven de lijnen er ook naar. Een paar figuren zijn te bezichtigen vanuit een uitkijktoren. De Toren staat enkele kilometers van Nasca aan de Panamericana (Pan American Highway). Vanuit hier kun je, met een beetje fantasie, een hagedis, een paar handen en een boom zien. Deze beroemde snelweg doorkruist echter de staart van de hagedis. De wind en de tijd hebben ook hun sporen achter gelaten, wat betekend dat de lijnen niet overal meer zo goed te zien zijn, ook niet vanuit de lucht schijnt. Nasca is voor veel toeristen een plaats waar ze stoppen op doorreis van en naar Lima of van en naar Arequipa, een paar uur verblijven en weer door reizen. Wij blijven wel hangen en ‘s avonds blijkt Nasca te veranderen in een bruisend stadje met zeer veel activiteit op straat. Er verschijnen tal van stalletjes waar je vanalles kunt kopen zoals taartjes, gelei toetjes, popcorn, sokken, broodjes, gebakken aardappels met vlees, warme vruchten drankjes, kleding, fruit, snoep, soep, enz. Rond het centrale plein en in de straatjes aansluitend op het plein, blijft het lang gezellig druk en we vermaken ons prima met het proeven van de diverse lekkernijen (niet zomaar alles natuurlijk). De volgende dag maken we met een gids een tocht in de omgeving van Nasca. We bezoeken aqauducten die gebouwd zijn, honderden jaren geleden door de eerste bewoners van Nasca voor de irrigatie van het land. De Nasca valei is het droogste gebied van Peru, dus de aquaducten waren en zijn van groot belang voor de bewoners van de valei. Vooral de inspectie putten van deze aqauducten zijn het bekijken waard. Na de aquaducten bekijken we nog wat nascalijnen vanuit een mooi uitzichtspunt en Inca ruïnes deze laatste blijken meer op wat bij elkaar liggende stenen dan iets anders. Na ons prima in Nasca vermaakt te hebben vervolgen we onze reis verder naar Arequipa.