Na Centraal Amerika gaat de culinaire ontdekkingsreis verder in Zuid Amerika, waar Peru het begin punt van onze reis is. We hebben van veel mensen gehoord dat het eten in Peru en Bolivia zo goedkoop is, dat je hiervoor niet meer zelf de keuken ingaat. Dit blijkt wel in de hostels. De meeste hostels hebben niet of nauwelijks nog iets wat een keuken te noemen is. Ik neem jullie mee op een dagje eten in Peru.

Het ontbijt: Net als op veel plaatsen in de wereld is het ontbijt hier niet bijzonder te noemen. De beste raad die ik kan geven is sla het ontbijt over en geniet van het eten de rest van de dag.

Een tussendoortje: In alle steden waar wij in Peru geweest zijn, is heel veel lekkers (zoet) te vinden. Keuze uit honderden soorten taartjes en cake. In Nasca waren deze vooral verkrijgbaar bij vrouwtjes op straat en in andere steden bij bakkers. Bij de bakkers kun je verder je ogen uitkijken naar taarten in alle kleuren die je kan bedenken. Elke dag lijkt er weer een nieuwe voorraad te liggen. Waar laten ze dat toch allemaal denk je. Met een taartje en kopje koffie komen  we dan de ochtend verder wel door.

De lunch: De lunch is hier een belangrijke maaltijd. In veel plaatsen zitten de meeste winkels rond de middag 2,5 uur dicht. Typisch zie je hier de lunch menu’s die voor 1,33 tot 2 euro worden aangeboden. Je eet dan wel in echte lokale eettentjes, plekken waar je niet veel toeristen tegen zult komen. Maar wanneer het druk is, is het eten waarschijnlijk ook goed.

Deze menu’s starten met een bordje soep. De soep is niet zomaar een flauw bordje soep maar een groot bord wat in Nederland beslist als maaltijdsoep verkocht zou worden. Hier dus ‘slechts’ het voorgerecht. Bijna altijd krijg je een echte soep, waar je direct aan proeft dat deze echt uit vlees getrokken is. Grootmoederssoep! Waarom noem ik dit dan een maaltijd soep? Buiten de uitstekende bouillon bevat de soep bijna altijd 1 hele aardappel. Een groot stuk vlees, wat groeten en een flinke hoeveelheid pasta, rijs of quinua. Met een beetje geluk kun je ceviche krijgen als voorgerecht. Ceviche is een visschotel, vaak licht pittig, van rauwe vis gekookt in zuur (limoen of citroen). Klinkt vreemd en ongezond, maar is super lekker. Vis op deze manier klaargemaakt proef gewoon gaar.

Eenmaal deze soep op wordt je vriendelijk gevraagd wat je als segundo (tweede gerecht) wil hebben. Meestal kun je kiezen uit iets met kip, vis en lomo (vlees). Lomo saltado is een typisch gerecht van deze streek. Reepjes rundervlees met ui, tomaat, rijst en aardappelen. Andere vlees gerechten die je in Peru natuurlijk tekenkomt zijn lama, alpaca en cavia. Lama en alpaca smaken prima. Zo hebben we op de trekking lama op, hebben we een andere keer een broodje lama gemaakt. De cavia, een delicatesse hier in Peru, heb ik deze keer links laten liggen. Bij mijn vorige bezoek aan Peru heb ik al een cavia gegeten. Het smaakt prima blijft alleen jammer dat het veel gedoe is voor weinig vlees.

De Mercado: In Peru maken we ook kennis met de Mercado’s, dit zijn overdekte markten waar alles wat met eten te maken heeft, verkocht wordt. Zo kun je hier vlees, vis, groente, fruit, kruiden en keukengerei kopen. Vlees en vis kopen betekent ook zien hoe het beest in verkoopbare stukken gedeeld / gezaagd wordt. Vaak zie je dat aan de ene kant van de mercado het voedsel verkocht wordt en dat het aan de andere kant klaargemaakt wordt. Zo kun je in de mercado vaak ook goede soep of een lekker bordje vis eten. Verder zijn deze mercado’s een uitstekende plaats om een sapje te drinken. Tientallen vrouwtjes met precies dezelfde kraampjes verkopen precies dezelfde sapjes voor precies dezelfde prijs. Kiezen waar je een sapje drink lijkt wel een lot trekken. Maar wel een die altijd voor een lekker resultaat zorgt. Een drankje je dat je beslist moet proberen is Inca bier ofwel Chicha.

Avondmaaltijd: Na een dag als Gallier geleefd te hebben, is een zware maaltijd niet meer op zijn plaats. De Peruanen lijken dit ook te vinden en eten wat kleinere snacks op straat. Wij doen meestal hetzelfde. Er is genoeg en veel lekkers te vinden. Een broodje bij het ene tentje, een warm drankje, waarvan we niet weten wat het is, ergens anders. En als toetje een gelatine pudding.

Pisco: Een reis door Peru is natuurlijk niet compleet zonder het nationale drankje Pisco geprobeerd te hebben. De Pisco Sour is een cocktail van Pisco (een sterke drank), suikersiroop, limoen en opgeklopt ei. Elk resaurant of bar lijkt dit drankje aan te bieden. En ik kan maar een ding zeggen: Niet overslaan, beslist de moeite waard. Helaas is Pisco alleen in Peru te krijgen dus jullie moeten op reis. Mocht je toch een flesje weten te vinden, dan is hier het recept.

Mix de volgende ingredienten:

• 6 eetlepels Pisco
• 2 eetlepels limoensap
• 2 eetlepels suikersiroop
• 1 eitwit

Mix nu alles in een blender gedurende 15 seconden en vervolgens in een cocktail shaker 15 seconden krachtig schudden. Nu uitschenken in een breed glas. Wil je meer dan 1 pisco sour maken vermedigvuldig dan alle ingredienten behalve het ei. Een ei is goed voor maximaal vijf pisco’s.

Na slechts twee weken Peru durf ik wel te stellen dat Peru echt een land is om van het eten te genieten. Helaas heb ik lang niet alles kunnen proberen. Er is gewoon te veel te krijgen en wij hebben maar slechts een klein deel van Peru aangedaan. Maar als je naar Peru gaat mijdt dan de toeristen restaurants, niet om de prijs maar omdat het lokale eten veel lekkerder is en een ervaring opzich.

Buen provecho