3 – 5 december 2012. 

We stappen in Gillimanuk uit de bus en voordat we maar geknipperd hebben met de ogen om de omgeving in ons op te nemen, staat er al weer een mannetje voor onze neus. Hij kan natuurlijk ons reisje wel verder regelen. We proberen hem af te wimpelenen maar zonder succes. Als een trouwe hond volgt hij ons, naar en zelfs tot op de boot. Op de boot vinden we een bus die ons de goede kant uit kan brengen. Maar wanneer je een verkoper in je nek hebt weet je een ding zeker, het gaat een sport worden om een redelijke prijs te betalen. Op veel plaatsen kun je zonder problemen een bus pakken, je betaald dan de gewone prijs maar wanneer er een verkoper op je af vliegt gaat de prijs keer 5 of meer omhoog. Wil je verder niet te veel afgezet worden, is het van belang dat je de prijzen in dit land een beetje leert kennen. Naturlijk is goed dat de mensen aan ons verdienen maar dan graag op een redelijke manier. Maar goed we waren bij de bus op de boot gebleven. Na even onderhandelen met de conducteur kopen we een kaartje naar Probolinggo. Probolinggo is een grote stad niet al te ver van de Bromo vulkaan die we willen bezoeken. We stappen op de boot in de bus. De bus is een grote bus waar de bankjes klein zijn, dicht op elkaar staan en waar je met z’n vijven op een rij kan zitten. Waar laat je dan de grote backpack? Geen probleem deze krijgen eigen stoelen.

Nadat de boot in Java is aangemeerd, volgt een lange en levendige busrit. Echt snel gaat het niet, er wordt regelmatig gestopt en het verkeer is ook niet snel. In elk plaatsje stappen verkopers en muzikanten in en uit de bus. Ondanks dat we nauwelijks Indonesisch spreken hebben we volop aanspraak. De locals vermaken zich prima om of met ons. Onderweg stappen we nog een keertje over en tegen een uur of zeven arriveren we in Probolinggo. Net buiten de stad ligt de busterminal. Het is te laat om verder te reizen dus we zoeken een hotel.

Na deze busrit hebben we Bali echt achter ons gelaten. Het verschil is gelijk goed te merken. Java is iets meer dan drie keer zo groot als Nederland en er leven 38 miljoen mensen en daarmee erg drukbevolkt. Dat is te merken, het verkeer is een chaos, lawaaierig en overal zijn mensen. Vooral de grote steden zijn druk en vies, daarbuiten ziet het er wel aangenaam uit met veel natuur. Ondanks dat het zo druk is zijn de mensen hartstikke vriendelijk, ze lachen altijd en altijd in voor een praatje.

De volgende dag vervolgen we de reis naar Ceramo Lawang. Vanaf hier kun je de Bromo vulkaan het beste bezoeken. Met een mini-busje reizen we van Probolinggo naar Ceramo Lawang. Het is een mooi ritje dat steeds verder de bergen in gaat. De temperatuur verandert snel maar blijft aangenaam. In Lawang vinden we zonder probleem een simpele homestay voor de nacht. Het is laagseizoen en vrijwel alle hotels en homestays hebben meer dan genoeg plek. Na de lunch, in een kleine warung, verkennen we de omgeving en zoeken uit hoe we het beste bij het uitzichtpunt kunnen komen, om de Bromo bij zonsopkomst te bekijken. Naar dit uitkijkpunt worden vanuit de wijde omtrek heel wat tours geregeld en ook in Lawang is vervoer regelen niet moeilijk, mannetjes met paarden, motoren en jeeps genoeg. Wij willen graag zelf naar dit punt wandelen. We blijken niet de enige, nog meer backpackers blijken hetzelfde plan te hebben.

In het busje waarmee we hier zijn gekomen zaten nog meer backpackers, vier Indonesische touristen, een Italiaan, een Australier, een Fransman en een Turk en nog drie anderen die Bromo als onderdeel van een tour doen. Alleen de Indonesische touristen gaan achter op de motor de berg op. De rest gaat, net als ons, gewoon te voet. Het is maar een uurtje lopen, dus goed te doen. Later die middag komen we nog drie Amerikanen tegen, we raken met ze aan de praat, gaan een hapje eten en besluiten om de volgende dag met zijn vijfen op pad te gaan.

Ceramo Lawang is een klein dorpje zonder uitgaansleven. Nu is dat ook niet belangrijk als je de volgende dag om vier uur op pad gaat om de Bromo bij zonsopkomst te zien. De warung is naast een winkeltje en de plek waar je kunt eten, ook de plek om een drankje te drinken. Het is wel alleen koffie, thee enkele frisdranken of, als je geluk hebt, een biertje. Na het eten gaan we nog even naar de warung voor een kop thee. We treffen daar de Italiaan en de Australier. Met zijn vieren maken we er nog een gezellige avond van. En de drie jongens hebben mazzel, de warung heeft nog twee biertjes staan.

Na een korte nacht op een bed waar het matras slechts cosmetisch lijkt, staan we om kwart voor vier op. Vlug aankleden een paar happen ontbijten voordat we op pad gaan. Samen met de drie Amerikanen, die we gisteren ontmoet hebben, gaan we opweg naar het uitzichtpunt vanaf waar je drie vulkanen prachtig kan zien liggen bij zonsopkomst. Omdat het regenseizoen is kun je vulkanen alleen bij zonsopkomst goed zien liggen, de rest van de dag liggen ze meestal in de mist. Daarnaast is een zonsopkomst natuurlijk ook mooi om te zien. We zijn niet de enige die opweg zijn naar het uitzichtpunt, tijdens de wandeltocht worden we door veel jeeps met luie mensen ingehaald. Een uurtje later arriveren we op de plek en genieten van de zonsopkomst. Helaas is het wat bewolkt maar zo nu en dan zien we toch de zonnestralen. We hebben wel een prachtig uitzicht op de Bromo en een nog grotere rokende vulkaan die daar achter ligt. Na een uurtje wandelen we weer terug in het dorp.

In het dorp drinken we even vlug een kopje thee in de warung waar we al vaste gast zijn geworden. Na de thee dalen we af vanuit Lawang naar de zandzee, een grote zandvlakte bezaaid met brokken lava van de laatste uitbarsting van de Bromo, 28 januari 2011. We steken de zandvlakte over en beklimmen aan de andere kant de Bromo vulkaan. Je kunt deze vulkaan tot de krater beklimmen en in de krater kijken. Een prachtig en bijzondere ervaring om op de rand van een actieve vulkaan te staan. Na een klein stukje over de kraterrand gelopen te hebben, keren we weer om en gaan terug naar Lawang. We nemen afscheid van de Amerikanen, regelen nog even een lupa in de warung en gaan op weg naar Malang.