Boterham Hagelslag

11 maart – 23 maart

Het laatste stukje naar de grens gaat gemakkelijk. Nog voor achten zijn we bij de grens van Laos om onze exit stempel te halen, om even na achten zijn we aan de beurt en kunnen we naar het veerpontje om naar de grens met Thailand te gaan. Het is niet heel druk op dit vroege tijdstip aan de grens van Laos. Een paar minuten later stappen we op het vaste land van Thailand. Weer een formuliertje invullen en de entry stempel halen. Alles gaat voorspoedig en zonder wachtrijen. Aan het andere loket, om van Thailand naar Laos te gaan, staat een flinke rij. Wij gaan opzoek naar de bus die ons naar Chiang Mai gaat brengen. Natuurlijk bieden diverse tuk-tuk’s zich aan om ons te brengen voor teveel Bath’s. Het is maar een een klein stukje en wandelen rustig verder. Er is niet echt een busstation en het is even zoeken waar de bus gaat. Na wat rondvragen komen we bij het kantoortje uit waar de kaartjes verkocht worden en vanaf waar de bus vertrekt. We zijn ruim optijd, nog anderhalf uur voordat de bus gaat. Een rit van vijf uur brengt ons naar Chiang Mai, de grootste stad in het noorden van Thailand. Ook in Thailand volgen we hetzelfde ritueel wanneer we ergens aankomen. Vervoer zoeken naar de binnenstad en opzoek naar accomodatie voor de nacht. Vervoer is zo gevonden. In Thailand heb je diverse soorten taxi’s. De normale metertaxi, de tuk-tuk en de shared taxi. Deze laatste is het voordeligst omdat het geen private taxi is. We laten ons afzetten in het toeristen gebied, hier zijn de meeste accomodaties te vinden, we lopen een tijdje rond en vinden een geschikte kamer voor de eerste nacht.

De middag is ondertussen voorbij en het is al donker geworden, tijd voor een hapje eten. Langs de rivier staat iedere avond een grote markt met alleen maar eten. Ideaal om een lekker hapje te scooren. Op de weg terug naar het guesthouse ontdekken we een oude volkswagen bus die omgebouwd is tot cocktailbar. We nemen nog een drankje en dan wordt het echt tijd om ons bed op te zoeken.

De volgende dag is Susan jarig, maar op reis betekend dat een gewone dag. We gaan opzoek naar een betere accomodatie voor de komende nachten in Chiang Mai. Er blijkt heel veel vol te zitten. Na veel rondvragen vinden we een leuk guesthouse, alleen ze hebben maar voor een nacht plek. We besluiten toch te verhuizen en voor morgen een trekking te boeken. Het noorden van Thailand is zeer geschikt voor trekkings en olifanten tours. De olifanten hebben we in Laos al gezien, dus we kiezen voor de drie dagen, twee nachten wandeltour. De rest van de middag slenteren we door Chiang Mai en bezoeken diverse tempels. In en rondom Chiang Mai liggen er zo’n 300, dus we hoeven er niet lang naar te zoeken. We eten weer op de markt en drinken een Round the World cocktail op de verjaardag van Susan. ‘s Avonds proberen we naar huis te skypen, maar dat lukt nauwelijks, de verbinding is te slecht.

De dag van de trekking is aangebroken. We slaan de grote rugtassen op in ons guesthouse en met alleen een dagrugzak gaan we op pad. We zijn niet alleen in de groep, na twee uur rondjes rijden door de stad is iedereen opgehaald en kunnen we echt vertrekken. Eerst worden we gedropt bij een winkel om water en wat snacks te kopen. De prijzen in deze winkel zijn duidelijk aangepast op de dagelijkse busjes toeristen die hier stoppen voor een shoppauze. Gelukkig hoort de winkel bij een grote markt en daar gelden wel de normale prijzen. Met wat extra liters water gaan we opweg naar de lunchstop en het begin van de trekking. Een deel van onze groep gaat ook olifantrijden, dit gaan zij na de lunch doen, de rest start direct met de wandeling.

Al snel wordt duidelijk dat onze gids niet van het doorlopen is. Hij raakt steeds achterop en bij iedere splitsing moeten we een aantal minuten op hem wachten, ja zo komen we wel aan de vier uur lopen die op het programma staan. De omgeving waarin we lopen is prachtig. Voordat we het bamboebos in gaan lopen we tussen akkers door met mais, bonen, aardappelen en witte kool. Op zich niet zo bijzonder, maar zo tussen de bergen geeft het toch een mooi plaatje. Jammer dat de lucht niet helder is. Het is droogseizoen en in deze periode zijn er veel, bewuste, bosbranden. De rook zorgt voor een troebel beeld, waar je ook kijkt. Na een paar uurtjes door het bos gewandeld te hebben komen we bij een grot aan. Het is een kleine grot waar veel vleermuizen leven. Niet van die kleine vleermuizen die je in de stad veel ziet, maar wollige met een 10cm lang lijf. Het laatste stuk van de tocht voert door het bos en weer langs groentenakkers. We slapen in een klein dorpje in eenvoudige hutjes. Twee uur later voegen de mensen met de olifanttour zich weer bij ons. Na het eenvoudige eten is het tijd voor de discussie met onze gids om morgen vroeg te kunnen starten met de wandeling. De gids wilt pas om tien uur vertrekken, maar dat vinden wij allen te laat. Het is nogal warm. Acht uur vertrekken is ons voorstel en na veel ‘ja, maar’ van onze gids en zijn assistent stemmen ze er dan toch mee in. Gezien het wandeltempo van vandaag, de vele pauzes en deze moeizame discussie krijgen we steeds meer de indruk dat ze liever slapen dan wandelen. Volgens onze gids is het in de tien jaar dat hij deze tour doet nog nooit voorgekomen dat mensen vroeg willen vertrekken. Yeah, sure. Maak dat de kat wijs.

Zeven uur is het ontbijt. Uiteindelijk zitten we half acht aan de droge toast met scrambled eggs. Goed, tien over acht kunnen we op pad. Vol frisse moet beginnen we aan de wandeling. We krijgen gezelschap van twee honden uit het dorp. Al snel blijkt maar weer dat ook de hoofdgids niet voorop wilt lopen en net zo langzaam is als zijn assistent. Weer staan we bij iedere splitsing stil om te wachten totdat zij weer bij de groep zijn. De twee honden lijken de route ook te kennen en lopen heel de weg voor ons uit. Vlak bij het punt waar de tweedaagse wandeling splitst van de driedaagse wandeling, heeft onze gids er genoeg van dat er steeds mensen vooruit lopen. Hij loopt te klagen dat het een groepswandeling is en dat de groep bij elkaar moet blijven en dat we geen respect tonen voor de gids. Als er problemen zijn dat we dat tegen hem moeten zeggen. Als we aangeven dat het langzame tempo het probleem is, wilt hij niet luisteren. Gelukkig gaat hij met de mensen mee die de tweedaagse wandeltocht doen en loopt de assistent met de mensen mee die de driedaagse tocht doen. Vlak bij de plek waar we slapen is een waterval waar we verkoeling kunnen zoeken. Omdat we vroeger gestart zijn vanochtend hebben we meer tijd bij de waterval. Het water is erg koud, maar het is een mooi plekje om een beetje te relaxen en te zwemmen, voor de waaghalzen. De honden zijn nog steeds bij ons en vinden het verfrissende water ook lekker. Het is nog een klein stukje naar het dorpje waar we slapen. Vanavond slapen we in een grote hut met zijn allen bij elkaar. De rest van de middag doen we niet veel meer, beetje lezen, beetje luieren. Een van de twee honden is ondertussen verdwenen, hij is verjaagd door de honden die bij het huis horen. Het vrouwtje lijkt ook niet welkom, maar die wordt niet verjaagd. Ze blijft trouw bij ons. Onze gids komt pas rond etenstijd een keer aanzetten, totaal onder invloed van alcohol of drugs. Hij kan nauwelijks nog praten en kijkt raar uit zijn ogen. Ook nu weer volgt een behoorlijke discussie over de vertrektijd morgen. Hij probeert ons duidelijk over te halen om pas om tien uur te gaan lopen. Dat willen wij niet. Dan maar wachten op het eindpunt. Na wat gemopper geeft hij toe en spreken we af dat om zeven uur het ontbijt klaar staat. De rest van de avond zien we hem niet meer. Na het eten kunnen we ons wat warmen bij het kampvuur en voor de honden is dit de ideale plaats om de nacht door te brengen. Lekker warm bij smeulende hout.

Om zeven uur ‘s ochtends is iedereen klaar om te ontbijten, behalve het ontbijt zelf. Daar moeten we nog bijna een uur op wachten. Zo krijgt onze gids het toch voor elkaar om pas ver na achten te vertrekken. Gelukkig lopen we door het bos en in de schaduw is het nog wel vol te houden. Ook vandaag lopen onze gids en zijn assistent meer achteraan dan voorop, zoals een gids hoort te doen. Gelukkig krijgen we vandaag geen preek over respect en groepswandelingen. Hij lijkt een innerlijk gevecht aan het voeren te zijn met zijn kater. De stop van deze ochtend is bij een waterval, hiervoor moeten we een stukje van de route af en de gids heeft hier geen zin in. Wij gaan samen met zijn assistent naar de waterval en onze gids gaat verder slapen in het dorpje waar we straks naar toe gaan.

De waterval ligt op een meer open plek dan de waterval van gisteren. Deze waterval heeft zelfs een heuze glijbaan. Nou, daar wilt Niek wel vanaf. Samen met onze tweede gids gaat hij het koude water in en van de natuurlijke glijbaan. Susan denkt aan de andere kant van het water leuke foto’s te kunnen maken. Maar helaas, dat valt tegen. Maar als klap op de vuurpijl heeft ook zij haar eigen glijbaan, alleen dan op de knieen en minder comfortabel als de glijbaan van Niek. Een flinke schaafwond is het gevolg. Gelukkig hebben we pleisters en jodium en kunnen we de tocht vervolgen. Na het badderen lopen we terug naar het dorpje, pikken onze gids op en gaan weer opweg. We lopen weer door het bamboebos en in de schaduw is het goed te doen. Met lunchtijd komen we aan op het eindpunt. Hier krijgen we nog een lunch en worden weer in een auto geladen. De mensen die de wandeling gecombineerd met de olifanten hadden geboekt, hebben ook nog bamboerafting op het programma staan. Bamboe raften klinkt spannender dan dat het is. Susan mag ook mee, omdat er plek genoeg is op het bamboevlot. In een uurtje dobberen we stroomafwaarts naar het eindpunt. Het uitzicht is leuk, maar niet bijzonder. Hiermee komt het programma ten einde en worden we terug gebracht naar Chiang Mai. Het afzetten van de mensen gaat een stuk sneller dan het ophalen. Binnen een uur is iedereen weer terug in zijn/haar hotel/guesthouse. Ondanks de vervelende gids hebben we drie dagen in een prachtige omgeving mogen wandelen.

We hebben nog twee nachten in Chiang Mai voordat we verder gaan naar Bangkok. We willen met de trein, maar er blijkt geen kaartje meer te krijgen te zijn voor de dag dat we willen gaan. Dan maar met de bus. Overal worden goedkope bustickets naar Bangkok aangeboden. Als we een kaartje willen kopen in ons guesthouse krijgen we te horen dat we vooral geen waardevolle spullen in onze grote bagage moeten stoppen. Het komt nogal eens voor dat de tassen onderin de bus doorzocht worden op geld en andere waardevolle spullen. Dat klinkt niet goed. Verder is het een nachtbus waarvan de stoelen maar een klein beetje naar achteren kunnen. Weinig slapen dus. We besluiten om deze bussen links te laten liggen. Niek gaat naar het busstation om een buskaartje te kopen voor de niet-toeristen-bus. De laatste dag in Chiang Mai is aangebroken. Susan moet vroeg op voor een jogales. De rest van de dag doen we niet veel meer. Mooi tijd om het blog bij te werken. Begin van de avond gaan we naar het busstation. Natuurlijk ligt het busstation buiten het centrum van de stad. Een aardige tuk-tuk meneer wilt ons er wel naar toe brengen. Ruim optijd komen we aan op het busstation.

We zijn blij dat we voor de government bus gekozen hebben. Het blijkt een luxe bus te zijn met ruime stoelen die ver naar achter kunnen. We krijgen zelfs een kussentje, een dekentje en een ontbijtje. Slaap lekker. Om half zeven in de ochtend komen we aan in Bangkok, natuurlijk op een busstation in het noorden van de stad, ver weg van alle accomodaties. De taximaffia is reuze hier in Bangkok. Diverse keren krijgen we te horen dat de normale metertaxi niet naar onze bestemming gaat en dat we maar beter met de dure tuk-tuk mee kunnen. Er staat een enorme rij voor de normale taxi’s en na een klein half uurtje wachten zijn we aan de beurt. Natuurlijk rijdt de taxi wel naar het Skytrain station van onze keuze. Vanaf hier gaan we verder met het openbaar vervoer, dat is tenslotte vele malen goedkoper dan een uur met de taxi in de ochtendspits. In de skytrain is het ook druk, maar we passen erbij met onze grote tassen. Een half uur later komen we aan bij onze eindhalte, hier stappen we op de busboot. In Bangkok wordt er veel gebruik gemaakt van taxi boten. Deze manier van reizen is snel en goedkoop. Niek heeft goed zijn huiswerk gedaan en vantevoren uitgezocht welke skytrain en boot we moeten hebben om bij ons guesthouse te komen. Nog voor tien uur komen we aan bij ons guesthouse. We hebben goed kunnen slapen in de bus en kunnen gelijk op pad om de stad te gaan verkennen. De stadsbus wordt het volgende project. In Bangkok rijden heel erg veel bussen, allemaal volgens een vaste route maar niet volgens een vast tijdschema. Je moet gewoon naar de halte en wachten totdat jouw bus een keer komt. Met een beetje geluk sta je minder dan een half uur te wachten. Onze bus komt na twintig en een half uur later zijn we op Siam Square, een van de vele grote shopping gebieden van Bangkok. We wandelen wat rond door de malls en de markets en kopen wat kleding zodat de versleten spullen nu echt weg kunnen. Aan het eind van de middag gaan we weer opzoek naar een bus die ons naar Kao San Road brengt, de backpackers straat van Bangkok. Hier kun je voor een spotprijs een pak laten maken, de tailors staan met mooie brochures in allerlei talen je op te wachten. We hadden al wat onderzoek gedaan naar deze praktijken en het blijkt dat je flink je twijfels moet hebben over de kwaliteit van je eventuele pak. Het kan haast niet dat je voor 150 euro, twee broeken, twee bloezen, twee stropdassen en een jasje hebt. Helemaal op maat gemaakt van het beste katoen en wol en binnen twee dagen. Uhm, tja. We laten de tailors voor wat ze zijn, ze denken overigens allemaal dat we uit Duitsland of Frankrijk komen. Zien we er zo typisch uit? Achja, Deutsch en Dutch klinkt ook bijna hetzelfde, dat zal het wel zijn. Frankrijk kunnen we niet verklaren. Gekke mensen die Thainezen. Verder kun je op Kao San Road vooral veel toeristen zooi kopen voor weinig geld, maar toch nog altijd duurder dan op het minder toeristische Siam Square. Grappig is het wel om hier een avondje rond te lopen.

Een vroeger buurmeisje van Susan woont op dit moment in Bangkok en dankzij wat berichtjes met het thuisfront hebben we snel het nummer van Meike weten te achterhalen. Het lijkt ons wel leuk om wat af te spreken. Een paar berichtjes en telefoontjes verder krijgen we te horen dat we zelfs mogen komen logeren de komende twee nachten. Meike en Wiebe hebben in hun appartement een gastenkamer waar we gebruik van mogen maken. Nou, daar zeggen we geen nee tegen. We pakken de tassen in en gaan op pad naar centraal Bangkok, waar veel expats wonen en werken. Hoe verder we richting centraal Bangkok komen, hoe groter wij met onze rugzakken de attractie worden. Als we bij het skytrain station op Meike staan te wachten worden we zelfs op de foto gezet door een meneer met een Aziatisch uiterlijk, hij vindt ons erg interressant met onze grote tassen in expat-Bangkok. Wij vinden het ook maar wat spannend, het deel van de stad waar we nu zijn ziet er luxe en duur uit, niet echt een gebied waar we zelf naar toe zouden gaan. Meike komt ons ophalen met de bakfiets, lekker Nederlands. De tassen gaan in de bakfiets en we lopen gezellig al kletsend naar het appartement. De flat waar ze wonen heeft bewaking en wij moeten onze naam op een lijst schrijven zodat ze weten in welk appartement wij te gast zijn. Met de lift gaan we naar de bovenste verdieping en we kijken onze ogen uit als we binnen komen. Wauw, dit is een groot en mooi appartement. De kamer waar wij mogen slapen is ook enorm, zo’n grote en luxe kamer, met wijds uitzicht over de skyline van Bangkok, hebben we nog niet gehad deze reis. Het is ondertussen tijd geworden voor Meike om de kinderen uit school te halen. Wij gaan maar eens op pad in dit deel van de stad. De rest van de middag spenderen we in Pratunam, een gebied met veel lokale markten en shopping malls. Vanavond eten we gezellig met Wiebe, Meike, Pepijn, Melle en Sieb een hapje mee en kletsen we over van alles en nog wat. Na het eten nemen we nog een verfrissende duik in het grote zwembad wat bij de flat hoort.

De volgende dag ontbijten we weer gezellig met zijn allen. Voor het eerst sinds dat we weg zijn weer eens bruin brood met appelstroop, hagelslag, smeerkaas of gestampte muisjes, als dat maar goed gaat met onze darmen. Dat Nederlandse ontbijt zijn we niet meer gewent. Pepijn en Melle moeten gewoon naar school en wij gaan ook weer op pad. Met de boot-bus weer naar Pratunam, gister hadden we echt te weinig tijd om hier rustig rond te dwalen, zo groot is het. Aan het einde van de middag keren we terug naar de flat om nog een duik te kunnen nemen in het zwembad met Pepijn en Melle. Alleen als wij terug zijn, hebben zij geen zin meer om te zwemmen, nou dan gaan we zelf wel spelen met onze waterdichte camera. We sluiten de avond af met een heus streetfood diner. Nu is dat voor ons niet zo speciaal, maar Meike weet een hele leuke straat waar je de lekkerste dingetjes kunt eten. Helaas is Wiebe er niet bij, hij moet langer doorwerken vanavond. Na twee nachten in deze luxe geleefd te hebben, en een totaal ander gebied van Bangkok gezien te hebben, gaan we weer terug naar het Backpackersdistrict voor de laatste twee nachten in Bangkok. We bezoeken het Royal Palace en slenteren nog wat rond door de straten van Bangkok. Na Bangkok en Chiangmai gaan we het zuiden van Thailand met de eilanden verkennen. Het wordt wel weer eens tijd voor een paar dagen zon, zee en strand en mogelijk ook nog een mooie duik.

6 thoughts on “Boterham Hagelslag

  1. Hoe gevarieerd kan je het maken en krijgen???
    Weer een mooi verhaal waar ik van genoot!
    Liefs,
    Janny

  2. Buitenkansje dat je zo via-via toch nog een (luxe) deel van Bangkok hebt gezien waar je normaal gesproken niet zou zijn gekomen èn van een bruine boterham hebt kunnen genieten:) Vond je lijf Nederlandse kost nog oké?
    Gelukkig dat jullie je eigen ding toch wel doen, ondanks onwillige gidsen.
    Het blijft genieten.

    gr. Jeannette

    1. Hey Jeannette,

      Gelukkig konden onze darmen die paar bruine boterhammen wel aan. 🙂

      Groeten Niek en Susan

  3. Hoi lieverds,
    Weer even bij gelezen want ik was een eindje achter, het is ook zo druk geweest de laatste tijd. Met Pasen kwam de hele familie gezellig hier naar toe. We hebben er weer van genoten. Ook is het heel spannend geweest of ik kon blijven werken want er moest 20 procent van de mensen uit bij ons, maar ik mag gelukkig blijven.
    Nu weer genoten van jullie reis verhalen. Leuk dat jullie toch steeds weer mensen tegen komen waar het goed mee klikt.
    En Susan is je verjaardag leuk geweest of was het een dag als alle andere?
    Groetjes, ook van Jan, liefs Marianne

    1. Hoi Marianne,

      Goed te horen dat alles goed gaat met jullie. Mijn verjaardag was een dag als alle anderen, maar op deze reis is iedere dag een cadeau 🙂

      Liefs Niek en Susan

  4. Hoi Susan, proficiat met je verjaardag. Leuk om dat in het verre Thailand te vieren? Weer leuk om met jullie mee te mogen reizen.

    Geniet ze!

    Geertjan

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *